Tanie kwatery na wczasy

Brzegiem Zalewu Szczecińskiego

17 September 2011r.

Jest to wycieczka na południe od Międzyzdrojów drogą do Lubina długości 7 km. Z Lubinem połączenie autobusowe. Do osady tej można dotrzeć również niebieskim znakowanym szlakiem turystycznym (13 km), wiodącym dalej aż do Wolina (35 km — trasa dwudniowa dla turystów pieszych). Turyści zmotoryzowani po zwiedzeniu Lubina powinni udać się do Dargobądza i Karnocic nad Zalewem Szczecińskim. Ciekawa pod względem krajobrazowym trasa zapoznaje z południową częścią wyspy Wolin. Z Międzyzdrojów jedziemy ul. Niepodległości na południe (jak w wycieczce nr 8). Po 3 km skrzyżowanie drogi; nasza trasa wiedzie nadal na południe, stale wzdłuż klifu dawnego brzegu wyspy. Po 4 km niewielkie osiedle Zalesie, położone przy północnym krańcu jez. Wicko Małe. Tutaj jezioro to łączy się ze Starym Zdrojem, kanałem, sięgającym ku północy aż do centrum miasta. Na wschodnim brzegu jeziora przystań żeglugi zbudowana w 1869 r. Stąd odchodzą statki do Szczecina i w innych kierunkach. 5 km mała wioska Wicko. Tutaj należy zwrócić uwagę na resztki torów po wyrzutniach rakietowych V-1 zbudowanych przez Niemców w celach doświadczalnych; zachowały się jeszcze betonowe fundamenty pokrywające wąskim, a wysokim pasem klif. Konstrukcje metalowe już zostały przeznaczone na złom. Na dalszych odcinkach klif nieco oddala się od szosy. Jesteśmy przy południowym krańcu jez. Wicko Małe; dalej w kierunku Zalewu Szczecińskiego — rozciąga się już jez. Wicko Wielkie. Poza nim, ku zachodowi — liczne wyspy wstecznej delty Świny. W kotlinie pomiędzy wzniesieniami okolic Wicka i stanowiącymi południowy kraniec wyspy — Górami Lubińskimi dość rozległa wieś Wapnica (6 km). Osada (ulicówka) położona jest u stóp Lelowej Góry, najwyższego wzniesienia tej części wyspy i ciągnie się od brzegów jez. Wicko Wielkie w kierunku wschodnim. Wapnica, jak sama nazwa wskazuje, znajduje się w miejscu, gdzie dawniej były dość znaczne pokłady kredy. Pod morenowymi wzniesieniami znaleziono porwaki kredowe, które skandynawski lądolód, posuwając się ku południowi porwał gdzieś po drodze i tutaj złożył. Pokłady kredy były eksploatowane systemem przemysłowym do 1945 r. i uległy (przynajmniej główne złoża) wyczerpaniu. Dawną kopalnię zalały wody zaskórne i w ten sposób powstał jeden z atrakcyjniejszych zbiorników wodnych wyspy — Turkusowe Jezioro. Jezioro (zwane również często Szmaragdowym) ma wody koloru zielonego. Zajmuje ono powierzchnię ok. 1,6 ha, głębokość do 12 m. Zbocza zbiornika, bardzo strome, pokrywa w znacznej mierze rokitnik (jego pomarańczowe owoce są jadalne i posiadają dużą ilość witaminy C). Krajobraz okolic Wapnicy — na skutek prowadzonych tam prac górniczych — jest dość zniekształcony; widać olbrzymie hałdy ziemi, usypane na łąkach w wyniku odkrywkowej eksploatacji wapieni. Krajobraz ten jednakże jest piękny, szczególnie na południe ołd wioski, gdzie znajduje się Lelowa Góra o wysokości 90 m npm. Nazwa wzniesienia jest słowiańska i przetrwała do naszych czasów. We wsi znajduje się potężny dąb „Prastary" o obwodzie 640 cm. Jest on pozostałością dawnej dąbrowy, jaka kiedyś tu się rozciągała. Z dawnego dębowego lasu pozostało tylko jedno drzewo liczące około 600 lat, W okolicy Wapnicy przyrodników mogą zainteresować rezerwaty przyrody. W pobliżu Lelowej Góry jest rezerwat im. prof. Władysława Szafera. Rośnie tam żywiec cebulkowy, Natomiast na północ od osady rezerwat im. prof. Bohdana Dyakowskiego, gdzie rośnie perłówka zwisłokwiatowa. W wiosce znajduje się schronisko szkolne. Jest to osada — letnisko, do której na wypoczynek przybywają całe rodziny. Wielu mieszkańców wynajmuje tu kwatery i zapewnia wczasowiczom wyżywienie. Z Wapnicy już tylko 1 km do Lubina, położonego na południowym krańcu wyspy Wolin. Lubin to osada na wysokim brzegu Zalewu Szczecińskiego wśród wzniesień i lasów. Jest tu wiele placówek kolonijnych. Można spotkać letników z całego kraju, którzy tutaj szukają ciszy i spokoju. W lipcu 1969 r. w ośrodku wypoczynkowym ZMS odsłonięto popiersie Janka Krasickiego wykonane przez rzeźbiarza Ryszarda Chachulskiego ze Szczecina. Lubin to bardzo stare osiedle, Istniało ono prawdopodobnie już przed 2500 lat (VII—IV w. p.n.e.), jak na to wskazują wykopaliska. W X—XII w. znajdował się tutaj gród obronny państwa Wolinian, zniszczony przez Duńczyków w 1173 r. Później osada była siedzibą polskiej kasztelanii. Obecnie jest to duże osiedle rolnicze i letnisko otoczone od wschodu lasami. W Lubinie mieszkają też liczni rybacy przeprowadzający połowy na Zalewie Szczecińskim. Najstarszą częścią osady jest teren dawnego grodziska, położonego wśród wzniesień nad brzegiem Zalewu, na zachód od kościoła. Miejsce, na jakim wzniesiono gród, doskonale nadawało się do obserwacji trasy Starej Świny. Stąd dobrze było widać zbliżającego się nieprzyjaciela. Stąd Wolinianie, za pośrednictwem sygnalizacji świetlnej lub dymnej, ostrzegali o zbliżającym się wrogu — Wolin i Kamień. Z terenu dawnego grodziska rozciąga się wspaniały widok na Zalew Szczeciński i znajdujące się tam wyspy. U naszych stóp pływają łodzie rybaków zakładających sieci. W głębi statki turystyczne oraz żaglówki. Kraina wysp, wody i ptaków, których występuje w tym rejonie ok. 160 gatunków. Naprzeciw grodziska wznosi się neogotycki kościół z wysoką wieżą. Otaczają go stare lipy — pomniki przyrody, zwane „babkami proszalny-mi". Przy wejściu do kościoła romańska chrzcielnica granitowa z XIII wieku. Turyści piesi mogą z Lubina wędrować za znakami niebieskimi do Karnocic i Dargobądza (14 km), a nawet do Wolina (22 km). Turystom zmotoryzowanym zaleca się powrót do Wapnicy i przejazd piękną trasą śródleśną z Wapnicy na wschód do szosy wolińskiej i nią do Dargobądza, osady położonej na pograniczu pól i lasów w południowo-wschodniej części wyspy. Na pd. od Dargobądza (2 km polną drogą) osada Karnocice nad Zalewem Szczecińskim. Karnocice to letnisko, położone bezpośrednio przy lasach Wolińskiego Parku Narodowego. Na zachód od osady stromy brzeg zalewu; jest to rezerwat przyrody im. prof. Adama Wodziczki. Z Karnocic przez Dargobądz wracamy do Międzyzdrojów (komunikacja PKS).